Με αφορμή την επέτειο του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ διαβάζουμε το παραμύθι της Σοφίας Ζαραμπούκα «ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ» και κάνουμε αναφορά στις έννοιες της δημοκρατίας και της δικτατορίας .
Το βιβλίο χρονολογείται από το 1975. Λίγους μήνες δηλαδή μετά την πτώση της Χούντας και την επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Έννοιες που πραγματεύονται είναι η δημοκρατία, οι σχέσεις εξουσίας και η κοινωνική οργάνωση.Η σωματική δύναμη απέναντι στη σοφία, στη κρίση και στη σκέψη .Ποιος τελικά θα αναλάβει αρχηγός;;;; Ο ρόλος του λαού, η κατάχρηση της εξουσίας ,οι κίνδυνοι που καραδοκούν, η συνεργασία και η ενότητα ……..Όλα αυτά σε ένα μόνο παραμύθι…..γιατί τα παραμύθια κρύβουν τις μεγαλύτερες αλήθειες…………
Όλοι μαζί είμαστε πάντα πιο δυνατοί!
Η κουκουβάγια είναι το πιο σοφό πουλί. Διαβάζει, μελετάει, μιλάει τις γλώσσες των ζώων και των ανθρώπων. Έτσι, τα ζώα τη διάλεξαν για αρχηγό τους. Κι όταν ξανάγιναν εκλογές τα ζώα δε δυσκολεύτηκαν να την εκλέξουν αρχηγό τους. Μια μέρα, η αρκούδα και το ποντίκι ως εκπρόσωποι των ζώων, πήγαν στο γραφείο της και τη ρώτησαν αν ήξερε τι είναι οι θόρυβοι που ακούγονται τη νύχτα πίσω από τα δέντρα. Ας περιμένουμε να βγει το φεγγάρι και θα δούμε, τους είπε η κουκουβάγια. Κι ένα άλλο βράδυ τα ελάφια ξύπνησαν την κουκουβάγια γιατί άκουσαν κυνηγούς. Η κουκουβάγια είχε ένα έξυπνο σχέδιο, με μπροστάρηδες τους ελέφαντες, το οποίο και πέτυχε κι έτσι οι κυνηγοί απομακρύνθηκαν από το δάσος.
Μόνο που τώρα ο ελέφαντας, τόσο μεγάλος και δυνατός, αλλά και έχοντας πετύχει στην αποστολή του, πιστεύει πως μπορεί εκείνος να είναι ο αρχηγός των ζώων. Βγάζει λοιπόν με το ζόρι την κουκουβάγια και κάθεται στη θέση της.
Τα ζώα δεν έδειξαν να ενθουσιάζονται. Δυνατός και μεγάλος ο ελέφαντας αλλά μάλλον αδαής και ανίκανος να τα καθοδηγήσει σε οποιονδήποτε κίνδυνο. Έτσι λοιπόν τα ζώα άρχισαν να ετοιμάζουν…βαλίτσες για άλλο δάσος. Οι ελέφαντες έμειναν μόνοι τους παίζοντας αμέριμνοι. Μόνο που ήρθαν ξανά κυνηγοί στο δάσος και τώρα δεν υπήρχε η σοφία της κουκουβάγιας για να τους σώσει. Το υπέροχο φινάλε δε θα σας το προδώσω.(από ELNIPLEX)
ΠΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΠΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)
| ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ! |
| Δημιουργός παρουσίασης: Γιαννακοπούλου Έλενα – Παιδόραμα Blog |
| Μετάβαση σε αυτό το Sway |
| Εδώ Πολυτεχνείο! |
| Απόσπασμα ποιήματος |
| Μετάβαση σε αυτό το Sway |
Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα δώσαμε ξανά τον όρκο –
όρκο της νιότης, της ζωής, της λευτεριάς,
όρκο του ονείρου και της πράξης.
Κοίτα με στα μάτια
Κοίτα με στα μάτια κι έλα πιο κοντά
άγια μου καρδιά κι αγαπημένη
άκουσα κι απόψε πόρτα να χτυπά
πέτρες θα κυλάν οι πεθαμένοι.
Πώς να το ξεχάσω κείνο το παιδί
στο περιβολάκι τ’ Αϊ Νικόλα;
Έπινε τον ήλιο σαν χλωρό κλαδί
πριν το θυμηθούν τα πολυβόλα.
Κοίτα με στα μάτια και με το σουγιά
πάρε από τη φλέβα μου μελάνι
γράψε τ’ όνομά του στην αστροφεγγιά
χέρι φονικό να μην το φτάνει.
Πού είσαι Πέτρο; Πού είσαι Γιάννη;
Στου κάτω κόσμου το σιντριβάνι.
Νεράκι πίνω να λησμονήσω.
Γύρισε πίσω! Γύρισε πίσω!
στίχους Νίκος Γκάτσος και σύνθεση Μάνος Χατζιδάκις
ΑΧ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΜΟΥ
Αχ χελιδόνι μου πώσ να πετάξεισ
Σ’ αυτόν το μαύρο τον ουρανό
Αίμα σταλάζει το δειλινό
Και πώσ να κλάψεισ και πώσ να κλάψεισ
Αχ χελιδόνι μου
Αχ παλληκάρι μου τα τρένα φύγαν
Δεν έχει δρόμο για μισεμό
Κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
Πεσ μου πού πήγαν πεσ μου που πήγαν
Αχ παλληκάρι μου
Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
Δε βγαίνει ο ήλιοσ που καρτεράσ
Μόνο ο ντελάλησ τησ αγοράσ
Σε ξεκουφαίνει σε ξεκουφαίνει
Άχου καρδούλα μου
Φίλοι κι αδέλφια
Φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά
στα παραθύρια βγειτε και θωρείτε
ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά
φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά.
Γράφουν σημάδια, μηνύματα στο βασιλιά
σα δε φωνάξεις έβγα να το γράψεις
να μη σ’ ακούσουν τα σκυλιά βγάλε φωνή χωρίς μιλιά
σημάδια και μηνύματα στο βασιλιά.
Ήταν στρατιώτες, καπεταναίοι και λαϊκοί,
όρκο σταυρώσαν πάνω στο σπαθί τους
η λευτεριά να μην χαθεί, όρκο σταυρώσαν στο σπαθί
καπεταναίοι, στρατιώτες, λαϊκοί.
Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό
σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει,
κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό
όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό.
Γη παιδεμένη με σίδερο και με φωτιά,
για κοίτα ποιον σου φέρανε καημένη
να σ’ αφεντεύει από ψηλά, τα κρίματά σου είναι πολλά,
γη που το σίδερο παιδέψαν κι η φωτιά.
Καίει το φυτίλι, ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά,
κάνουν βουλή συντακτική και γράφουν
το θέλημά τους στα χαρτιά κι η κοσμοθάλασσα πλατιά,
κάνουν βουλή, ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά.
Τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά
στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
τι φέρνουνε στον βασιλιά, βαθιά γραμμένο στα χαρτιά
τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά
Τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά
στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά,
τρεις του Σεπτέμβρη μάνες, γέροι και παιδιά.
Μουσική:Γιάννης Μαρκόπουλος Στίχοι:Μάνος Ελευθερίου
ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ το παλιό μαρτύριο να χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει
Η μέρα κείνη δε θ’ αργήσει
που μπρος μου θα σε ξαναδώ
το φως του ήλιου θα ραγίσει
και συ θα τρέχεις προς τα δω
Θε να σκορπά το μέτωπό σου
χρυσή βροχή στον ουρανό
και θα ‘ναι τ’ ωραίο πρόσωπό σου
κι απ’ το φεγγάρι πιο χλωμό
Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες τις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός
Η μέρα κείνη δε θ’ αργήσει
κυνηγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή
ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ
Η ΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕ Θ΄ΑΡΓΗΣΕΙ -ΔΙΑΣΚΕΥΗ Κ.ΒΗΤΑ
ΠΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
Και τέλος μια παλιότερη ανάρτηση….ΠΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
Πάτησε την εικόνα για να δεις μια εξαιρετική δουλειά του συναδέλφου Χρίστου Σαρπίκη
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΠΑΛΟΝΙ 